در زمان وقوع سیل در رودخانه های فصلی روستای فخرآباد در صورتی که شدت سیل بیش از حد فضای عرضی رودخانه بوده و باعث رعب و وحشت مردم نسبت به بالا آمدن سطح آب و تخریب منازل مسکونی  و باغات میشده در اقدامی قابل تامل نسبت به باور گذشتگان مردم این دیار با استفاده از مهر تربت کربلا و خواندن آیت الکرسی و قراردادن آن در مسیر سیل نسبت به وقوع حادثه بر این باور بودند که مسیر سیل تغییر خواهد کرد و همچنین از شدت تخریب و خروشان بودن سیلاب کاسته خواهد شد.

و این اتفاق در دهه پنجاه که سیل خروشانی در رودخانه فصلی این روستا که در بین دو فضای مسکونی و در کناره مسجد حضرت ابوالفضل و همچنین منزل مسکونی یک پیر زن تنها  که در هم جواری این رودخانه وجود داشته رخ داده است. از زبان شاهدان عینی در زمان بالا آمدن آب رودخانه و خروشان شدن سیلاب این پیرزن (صغری ی حسن) با قراردادن مهری از تربت امام حسین در کنار این رودخانه این باور را بیش از گذشته بر ذهن و افکار مردم این روستا نشانده است. سیل هرگز به سطح بالا تری نرسید تا مسجد و خانه آن پیرزن را با خود ببرد بلکه از شدت سیلاب هم کاسته شد.

بر اینکه تا چه حد این اتفاق میتواند نسبت به رفع بلاهایی چون سیل کارا باشد زمینه علمی در دسترس نیست ؛ ولی استفاده از مهر تربت کربلا که خود روزی سجده گاه نیایش مردم در پیشگاه خداوند است و این درخواست از طرف مردم از خداوند نسبت به عبادت هایی که سال ها قبل با این مهر نموده اند میتواند روشی از نیایش انسان در پیشگاه خداوند در زمان حادثه و درخواست از خداوند نسبت به رفع بلا باشد. لازم به ذکر است که یک باور میتواند چنان به انسان ها آرامش ببخشد که حتی بلایای طبیعی را در ذهن مردمان به نعمتی از جانب خداوند تبدیل کند. ( با توجه به تصویر انتشار یافته از جانب یک روحانی در فضا های مجازی مردمان این روستا تربت را در مسیر سیل قرار داده تا مسیر تغییر کرده یا از شدت سیلاب کاسته شود. ولی  هرگز مهر تربت را در سیلاب نمی انداختند و بلکه آن را در مسیر سیل قرار داده و بعد از حادثه از آن مهر برای نیایش استفاده میکردند. )

این عکس بعد از حادثه سیل دهه پنجاه میباشد که مسجد حضرت ابوالفضل (علیه السلام) و خانه آن پیر زن هرگز سیل به آن آسیبی نرساند و حضور مردم در کنار مسجد گواهی نشاط و رضایت مردم از این اتفاق در زمان وقوع سیل است.